Lecturas para o verán

Agora que remata o curso e no instituto quedan os libros de texto, podemos voltar a eses outros libros que nos levan polos camiños da aventura, da fantasía, da historia e por todos aqueles aos que só se chega coa imaxinación. Esperamos que estes que vos suxerimos sexan uns bons compañeiros durante estas vacacións. Que os disfrutedes.

DAHL, ROALD: Voando so.
DURRELL, GERALD: Un novio para mamá y otros relatos.
TOLSTOY, LEÓN: Guerra y paz.
GALLEGO, LAURA: Memorias de Idhún.
SMITH, A.C.H.: Dentro del laberinto.
REIGOSA, CARLOS: O misterio do barco perdido.
TEIXIDOR, EMILI: El crimen del triángulo equilátero.
SALINGER,J.D.: O vixía no centeo.
SARAMAGO, JOSÉ: El cuento de la isla desconocida.
HERNÁNDEZ, MIGUEL: Antología.

Recollida do premio ao mellor blog

Aquí están todos os premiados polo mellor blog de prensa-escuela que organiza "La Voz de Galicia", coa súa profesora Beatriz. Tamén os vemos cando foron o sábado 5 de xuño á Coruña a recoller o premio. Un día divertido e emocionante que rematou cunha visita inesperada e improvisada a un lugar moi apropiado para invertir o importe do premio. Para iso si que son "emprendedores".

E no cotián... a poesía: José Saramago (1922-2010)

Non quixermos que fose coa ocasión de hoxe que lle dedicásemos a José de Sousa Saramago un lugar na nosa sección poética. Máis coñecido pola súa obra en prosa, este escritor e xornalista portugués, publicou tamén varios libros de poemas nos que amosa a súa mestría coa palabra. Déixanos hoxe, mais perdura na memoria e nos andeis a súa obra. E quizá no corazón dos máis febles se sinta con máis forza a falta deste home que, fóra de xornalísticas polémicas, abrazou na súa obra a causa do ser humano.
Ofrecemos só un poema publicado no libro Os Poemas Possíveis, e que tomamos de Jornal de Poesia, mais recomendamos vivamente a lectura da súa inxente obra, ben sexa no formato tradicional de libro, ou na versión dixital do seu blog.

Poema à boca fechada

Não direi:

Que o silêncio me sufoca e amordaça.

Calado estou, calado ficarei,

Pois que a língua que falo é de outra raça.

Palavras consumidas se acumulam,

Se represam, cisterna de águas mortas,

Ácidas mágoas em limos transformadas,

Vaza de fundo em que há raízes tortas.

Não direi:

Que nem sequer o esforço de as dizer merecem,

Palavras que não digam quanto sei

Neste retiro em que me não conhecem.

Nem só lodos se arrastam, nem só lamas,

Nem só animais bóiam, mortos, medos,

Túrgidos frutos em cachos se entrelaçam

No negro poço de onde sobem dedos.

Só direi,

Crispadamente recolhido e mudo,

Que quem se cala quando me calei

Não poderá morrer sem dizer tudo.

I CONCURSO NACIONAL DE CORTOS Y MAQUETAS MUSICALES LUGO 10

14 DE XUÑO, DÍA MUNDIAL DO DOANTE DE SANGUE

A OMS elixiu o 14 de xuño como o día dedicado a recoñecer aos millóns de persoas que, ao doar sangue, salvan vidas e melloran a saúde do próximo. Este día pon de relevo a importancia de doar sangue periodicamente para previr a escaseza en hospitais e clínicas, sobre todo nos países en desenvolvemento, onde as reservas son escasas ou practicamente inexistentes. Dos 80 países do mundo con baixo índice de doazóns de sangue (menos de 10 doazóns por cada 1000 persoas), 79 son países en desenvolvemento.

Este evento anual, que ten como principal obxectivo motivar a máis persoas a que se fagan doantes, está dedicado a demostrar que os sistemas e as políticas de saúde son eficaces para facer que as transfusións sanguíneas resulten seguras e accesibles á xente de todo o mundo. O día Mundial do Doante de Sangue 2010, centrado nos doantes máis novos, ten por lema: "Sangue novo para o mundo". Os mozos e mozas poden contribuir notablemente á causa, tanto doando sangue como convencendo a outros mozos a facerse doantes. En 2010, o acto de dimensións mundiais terá lugar en Barcelona, e exercerán de anfitrionas as autoridades sanitarias dos gobernos español e catalán, as asociacións de doantes españolas e cataláns, e a Cruz Vermella Española.

AO FINAL NON FOI

O matemático ruso Grigori Perelman, que no mes de marzo pasado gañou o premio do Instituto Clay de Matemáticas dotado dun millón de dólares por resolver a conxectura de Poincaré, non acudiu o pasado martes día 8 de xuño a recoller o premio en París. A cerimonia de entrega desenvolveuse no Instituto Oceanográfico de París, pero nada se soubo do científico ruso. Pese á súa ausencia, si se lle tributou unha homenaxe por parte dos matemáticos alí reunidos, que sinalaron que a súa obra marca a fin dunha época e o comenzo de outra.

O matemático séguese negando a tratar coa prensa e a intervir en público. Asegura que se retirou das matemáticas para non converterse nun "mono de feira", e segundo un dos seus mellores amigos está traballando duramente noutro desafío, a demostración matemática da existencia de Deus.

12 DE XUÑO, DÍA MUNDIAL CONTRA O TRABALLO INFANTIL

En todo o mundo, e en franca violación dos dereitos da infancia, centos de miles de nenas e nenos fan traballos que os privan da educación, da saúde, do tempo de lecer e das liberdades elementais. Destes nenos, máis da metade sofren as peores formas de traballo infantil, como o traballo feito en lugares perigosos.

A Organización Internacional do Traballo (OIT) estableceu o primero Día mundial contra o traballo infantil no ano 2002 como forma de poñer de relevo a gravísima situación destes nenos. Este día celébrase o 12 de xuño e ten como obxectivo exercer de catalizador do crecente movemento mundial contra o traballo infantil.

Este ano, o Día mundial contra o traballo infantil do 12 de xuño estará dedicado á erradicación do traballo infantil na agricultura. A nivel mundial, a agricultura é onde se atopa o maior índice de traballo infantil –aproximadamente un 70%. Máis de 132 millóns de nenos e nenas de 5 a 14 anos de idade traballan frecuentemente de sol a sol en fincas e plantacións, colleitando e plantando, pulverizando pesticidas e coidando o gando.

5 DE XUÑO, DÍA MUNDIAL DO MEDIO AMBIENTE

A O.N.U. estableceu en 1972 o 5 de xuño como Día Mundial do Medio Ambiente para fomentar o coidado da Natureza. A día de hoxe, en 2010 semella que non hai moito que celebrar. Miles de litros de petróleo estanse a verter no golfo de México, as emisións de CO2 seguen sen estar controladas como se puxo de manifesto no último Cumio do Clima que tivo lugar en Copenhague no mes de decembro, os incendios forestais devastan grandes superficies todos os anos, e a sobreexplotación dos recursos naturais xunto co gran consumo de auga e recursos enerxéticos, están deixando o planeta sen reservas. Non obstante, as principais organizacións ecoloxistas en España cren que é posible compatibilizar as actividades humanas coa protección da natureza. Amigos da Terra, Ecoloxistas en Acción, Greenpeace e outros fixeron un vídeo no que así no lo recordan.

Excursión de fin de curso Italia 2010

Parece que xa pasou moito tempo, pero foi tan importante para nós, que non parece normal que non lle dediquemos unhas liñas a ela.

Na pasada Semana Santa, antes de rematar as clases, os alumnos de 4º da ESO, e algúns de 1º de Bacharelato, fomos de excursión a Italia. Entre os días 19 e 27 de marzo. Fomos en autobús e voltamos en avión. Acompañáronnos as profesoras de música e Educación Física, Mila e Ángela.
Saímos ás 6:30 do día 19 de marzo dende o fogar de Santa María. Tras unha longa viaxe na que case todos durmimos, chegamos a Zaragoza, onde comemos e visitamos o Pilar. Tras unha pausa, retomamos a viaxe. Chegamos a Barcelona, onde paramos a durmir no primeiro hotel da nosa viaxe. Pola noite, achegámonos ata a praia.

ZARAGOZA

Ao día seguinte, partimos cara Avignon, onde paramos a ver "le Palais des Papes", entre outras cousas, aparte de comer. Esa noite, fomos a Niza, onde o hotel nos proporcionou moitas anécdotas (o chan desfondábase, pelos nas almofadas, olor a fritanga por todo o hotel, escapes de gas, camas rotas, ascensor fóra de servicio, unha escaleira que non sabemos como aguantou o noso paso e un longo etcétera), chamábano o "Hotel dos Horrores".

AVIGNON

Cando saímos de alí, dirixímonos cara Milán. Pasamos xunto a Mónaco, e cando chegamos, tivemos toda a mañá para ver a cidade e as súas maravillas, como a impresionante catedral (Il Duomo di Milano) ou as galerías Vittorio Emanuele II. Esa tarde visitamos tamén Verona, a cidade na que transcorre Romeo e Xulieta, a obra mestra de Shakespeare.

MILÁN

Á noite, chegamos ao Hotel Jalisco, preto de Venecia (65 km). Pola mañá, almorzamos e fomos coller o vaporeto para chegar á cidade de Venecia, onde posteriormente visitamos a basílica de San Marco, as numerosas prazas, as pontes, paseamos en góndola,... Ás oito volvemos cara o hotel, onde ceamos e fomos dar un paseo pola praia.

VENECIA

Ao seguinte día, fomos a Asís. Cando chegamos, visitamos xunto coas profes, a basílica, e despois, o resto do día, vimos cada un o que quixemos. Tras unha pequeno problema co conductor do bus, puidemos chegar pola noite a Roma.

SAN FRANCISCO DE ASÍS

O primero día en Roma visitamos os museos Vaticanos, a plaza de San Pedro,... Tivemos unha visita guiada polo Vaticano e unha visita paranorámica por Roma. Despois tivemos toda a tarde libre. E o último día foi todo libre para poder visitar a famosa e maravillosa cidade Romana.

ROMA

O último día collemos o avión no aeroporto romano "Fiumicino", que nos trouxo ata Madrid, onde tivemos que esperar case 6 horas. Collemos o noso avión cara Santiago de Compostela e despois en Santiago collemos o bus que nos traía cara Lugo, onde nos esperaban os nosos familiares e Chelo.

AGRADECEMENTOS:

Agradezo a Mª Carmen Tizón a magnífica organización na que empleou tantísimo tempo, a Ángela e a Mila por aturarnos tan ben durante toda a viaxe e por facernos vivir uns momentos irrepetibles e moi divertidos, tamén quero agradecerlle a Senén a maravillosa guía que fixo que nos foi moi útil e por último agradecerlle a Andrés a súa axuda na elaboración deste post.

Recollida do primeiro premio ao Mellor Spot de Publicíta-t

O venres 28 fomos a Vigo a recoller o primeiro premio ao Mellor Spot de Publicíta-t, do que xa informamos recentemente neste blog. O programa foi intenso. Pola mañá, xornada de portas abertas na Escuela de Negocios de Caixanova: visitamos as instalacións, faláronnos dos estudos que alí ofertan e fixemos unha dinámica de grupos moi interesante. Tíñannos envasada a comida para poder xantar na praia de Samil, o tempo acompañaba e algunhas aproveitaron para pegarse un baño no mar. Á volta, paseamos polo porto e puidemos disfrutar do casco vello da cidade. Ás sete era a entrega de premios, moi emocionante... e que ricos os pinchos de despois! Podedes ver nas fotos o contentos que viñemos (si, da praia non teño imaxes... que pensabades?)

Felicidades de novo a tod@s, a ver se o próximo ano repetimos a experiencia.

E no cotián... a poesía: Luís Seoane (1910-1979)

Tal día coma hoxe, hai cen anos, nacía en Buenos Aires Luís Seoane López. Fillo de emigrantes, retornou axiña a Galiza. Quizá máis coñecido pola súa obra plástica, non podemos deixar pasar o día sen unha mención á súa obra poética:

O ENTERRO DO MENDIGO

De noite e nun descampado enderredor da cova

axúntanse o lixados farrapentos mendigos

de nodosos báculos, mans sermentosas,

que facendo coro de plantos

no adro da eirexa de Santa María Salomé, pregan

polas suas desdentadas bocas de gárgolas,

en antergas verbas, tristeiras e doridas:

–¡Unha caridade pola lei dos Santos!

–¡Por tódalas santas virxens do ceo!

–¡Polas benditas almas do purgatorio, Señor!

–¡Tiven honores e fiquei moinante!

–¡Deus vos libre, miña dona, de tódalas lepras!

–¡Polo noso mal siso, señor, caímos na probeza!

Dende que se lles encurtaron os pasos polos anos

acrecentóuselles o mundo.

Sofren malos espantos, fames, coitas e fríos.

Sobor do cadavre do medicante mais vello

envolto no seu escuro sueiro de farrapos

abáixanse e chórano con bágoas verdadeiras:

O eivado que goza aiuntándose coa cega desvergoñada.

A cega desvergoñada.

O enano que lle fai cóchegas á vella piollosa.

A vella piollosa.

O toco que deixou preñada á moza tolleita.

A moza tolleita.

O ex-sacristán que roubaba o olio e a cera de sua eirexa,

e a vella que conxura á serpe no ceo.

Todos deixan caer sobor das longas barbas brancas

do mendigo morto,

nos seus pretos farrapos,

unhas froles silvestres

e a terra que bican coa sua boca sin dentes.

O que agora é o mais vello de todos

guinda sobor do morto,

en nome dos mendigos de Santa María Salomé,

unha extranxeira i extraña moeda de prata

coma unha esmola que enterrasen pra sempre.