E no cotián... a poesía: Fernando Pessoa (1888-1935)

Fernando Pessoa é un dos mellores poetas do século XX malia que a súa vida transcorrese só no primeiro terzo do século. Unha das cuestións máis particulares da súa obra é que o autor constrúe diversas personalidades que, con diversos nomes, publican as súas obras. Estes diversos nomes chámanse heterónimos. Os máis importantes son: Álvaro de Campos, Ricardo Reis e Alberto Caeiro. O nome da persoa que crea os heterónimos chámase ortónimo. No caso de Fernando Pessoa, existe tamén unha personalidade intermedia (semi-heterónimo), moi próxima ao propio ortónimo, chamada Bernardo Soares. É este quen proclama a coñecida definición do poeta:

O poeta é um fingidor.

Finge tão completamente

Que chega a fingir que é dor

A dor que deveras sente.

E unha vez presentado o poeta, deixemos o protagonismo á poesía. A poesía de Pessoa é moi variada, mais nesta sección queremos fixarnos no seu gusto pola poesía tradicional, que el define como "o vaso de flores que o Povo põe à janela da sua Alma". A continuación transcribimos unha pequena mostra das súas Quadras ao gosto popular (1934-1935).

Deixa que um momento pense

Que ainda vives ao meu lado...

Triste de quem por si mesmo

Precisa ser enganado

Se ontem à tua porta

Mais triste o vento passou –

Olha: levaba um suspiro …

Bem sabes quem to mandou …

Aquela senhora velha

Que fala com tão bom modo

Parece ser uma abelha

Que nos diz: "Não incomodo"