21/3/10

E no cotián... a poesía: Florbela Espanca 1894-1930


Hai xa dez anos que a Unesco celebra o Día Mundial da Poesía. En palabras da directora xeral da UNESCO, Irina Bokova: "a poesía captura aquela parte da experiencia humana que é máis dificil de interpretar." Quizá por iso sexa difícil expresar, se non é poeticamente, en que consiste o oficio de poeta. Florbela Espanca, a autora portuguesa que traemos hoxe a este blog, fai unha tentativa no seguinte poema:

Ser poeta é ser mais alto, é ser maior
Do que os homens! Morder como quem beija!
É ser mendigo e dar como quem seja
Rei do Reino de Áquem e de Além Dor!

É ter de mil desejos o esplendor
E não saber sequer que se deseja!
É ter cá dentro um astro que flameja,
É ter garras e asas de condor!

É ter fome, é ter sede de Infinito!
Por elmo, as manhãs de oiro e de cetim...
É condensar o mundo num só grito!

E é amar-te, assim, perdidamente...
É seres alma, e sangue, e vida em mim
E dizê-lo cantando a toda a gente!

No hay comentarios: